ENTENDENDO O SALMO 133

“Oh, quão bom e quão suave é que os irmãos vivam em união. É como o óleo precioso sobre a cabeça, que desce sobre a barba, a barba de Aarão, e que desce à orla das suas vestes. Como o orvalho de Hermon, que desce sobre os montes de Sião, porque ali o Senhor ordena a bênção e a vida para sempre”.

Infinitas são as interpretações apresentadas na literatura maçônica sobre o Salmo 133 e não ouso aqui tentar citar alguns exemplos, pois não saberia por onde começar.

Em primeiro lugar, há que se registrar que essa não é a leitura original de Aprendiz no REAA, que adotava “João 1:1-5″ e, geralmente, apenas em iniciações. Passou-se a adotar o Salmo 133 no Brasil após 1927, e de forma mais predominante entre as décadas de 40 e 50, por influência da Maçonaria Americana (GLs) e Inglesa (GOB). Por sinal, a passagem de João tinha mais relação com o Grau de Aprendiz do que tem o Salmo 133, pois trata de trevas e luz.

Para compreender o real significado do Salmo, deve-se conhecer os elementos que o compõe:

DAVI: Tem-se o Rei Davi como autor do Salmo 133. O Rei Davi era tido como o grande cantor dos cânticos de Israel e autor de vários Salmos.

ÓLEO: o óleo era utilizado na cerimônia de unção dos Reis e Sumos Sacerdotes. Esses eram ungidos com um óleo especial, o qual era derramado sobre suas cabeças, e dessa forma, eram considerados “purificados” e “sagrados” para exercer suas funções.

HERMON: montanha considerada sagrada pelos judeus e chamada pelos árabes de “montanha nevada”. Localizada ao norte de Israel, marca a divisão geográfica entre Israel, Líbano e Síria. Pela sua altitude (mais de 2.800 metros), seu cume está sempre coberto de neve, o que gera um orvalho que literalmente “rega” toda a região ao seu redor, sendo por isso a região mais fértil de Israel.

MONTES DE SIÃO: ao contrário do que alguns possam pensar, Sião não é Hermon. Ambos os pontos são extremidades de Israel, sendo Hermon a extremidade Norte e Sião a extremidade Sul. Sião foi o local escolhido pelos judeus para servir de sede, sendo a região onde se encontra Jerusalém (daí a origem do termo “sionista”). Após Sião, o que se vê é o deserto.

AARÃO: irmão mais velho de Moisés e primeiro Sumo Sacerdote de Israel, através do qual se originou a linhagem de Sumos Sacerdotes. Aarão era o porta-voz de Moisés (que possuía problemas de dicção, provavelmente gago ou fanho), e servia de Orador dos judeus junto ao Faraó. Na tradição judaica, Aarão participou do episódio do bezerro de ouro, porém, na tradição árabe ele não teve tal participação.

Conhecendo os elementos, pode-se compreender melhor a mensagem:

Os Irmãos que Davi se refere são, provavelmente, o povo de Israel, divididos em suas tribos e espalhados entre Hermon e Sião (limites de Israel), mas todos vivendo em união. Davi relembra então a unção de Aarão como o primeiro Sumo Sacerdote de Israel, momento que selou o compromisso entre o povo de Israel e seu Deus. Dali nasceu a nação que Davi representava e defendia. O óleo precioso que ungiu Aarão foi derramado em sua cabeça e desceu pela sua barba, espalhando-se para as extremidades de sua roupa. Tal unção, que abençoava Israel, podia ser vista também em sua terra: a neve do cume de Hermon transforma-se em orvalho, que desce o monte e se transforma em um ribeirão, Banias, o qual desagua no Rio Jordão, esse que liga Hermon até a outra extremidade de Israel, os Montes de Sião, antes de desaguar no Mar Morto.

Todas as tribos de Israel estavam espalhadas de Hermon a Sião, sempre próximos às margens do Rio Jordão. “Jordão” significa exatamente isso, “que desce”. O Rio Jordão, alimentado pelo orvalho de Hermon, desce até a extremidade sul de Israel, Sião, distribuindo suas bênçãos, assim como o óleo precioso que desce da cabeça de Aarão até a orla de suas vestes.

Por fim, Davi afirma que, Sião (Jerusalém) é “ungido” pelas águas que vem de Hermon porque foi o lugar escolhido por Deus para que o povo judeu habite eternamente conforme suas bênçãos.

Com esse Salmo, Davi disse ao seu povo que eles deviam permanecer unidos e obedientes às ordens vindas de Sião, pois essa era a vontade de Deus desde a unção de Aarão, comprovada pela benção da água, que sai do alto de um monte e percorre 190Km de distância, derramando bênçãos por onde passa, até chegar a Sião.
É muito claro o motivo das palavras de Davi: ele era apenas o segundo rei de Israel, uma nação recente, ainda desestruturada, com muitas dificuldades, dividida em muitas tribos e sujeita a muitas ameaças. Ele precisava manter um discurso de unidade e esperança. Mas pelo jeito, os ritualistas ingleses, e em seguida os americanos, desconsideraram esse contexto histórico e adotaram o Salmo 133 por conta das palavras “irmãos” e “união”.

UNDERSTANDING THE PSALM 133

"Oh, how good and how pleasant it is for brethren to dwell together in unity. It is like the precious ointment upon the head, that ran down upon the beard, the beard of Aaron, and down to the skirts of his garments. As the dew of Hermon, descending upon the mountains of Zion: for there the Lord commanded the blessing, life for evermore. "

Are infinite interpretations presented in Masonic literature on Psalm 133 and dare not try to cite some examples here, because I would not know where to start.

Firstly, it should be mentioned that this is not the original reading of the AASR Apprentice, which adopted "John 1:1-5" and usually only in initiations. Started to adopt Psalm 133 in Brazil after 1927, and more prevalent among the 40 and 50, through the influence of American Freemasonry (GLs) and English (GOB). By the way, passing John had more to do with the Entered Apprentice Degree of having Psalm 133, for dealing with darkness and light.

To understand the real meaning of the Psalm, one must know the elements that compose it:

DAVID: It has been King David as the author of Psalm 133. King David was regarded as the greatest singer of the songs of Israel and author of several Psalms.

OIL: The oil was used in the ceremony of anointing of kings and high priests. These were anointed with a special oil, which was poured over their heads, and thus were considered "purified" and "sacred" to exercise its functions.

HERMON: mountain considered sacred by Jews and Arabs call the "snowy mountain". Located north of Israel, marks the geographical division between Israel, Lebanon and Syria. For its altitude (over 2,800 meters), its summit is always covered with snow, which creates a dew literally "watering" the whole region around it, so it is the most fertile region of Israel.

HILLS OF ZION: contrary to what some may think, is not Hermon Zion. Both points are the extremities of Israel, and Hermon North End and South End Zion Zion was the place chosen by the Jews to host, and the area where Jerusalem (hence the term "Zionist"). After Zion, what you see is desert.

AARON: older brother of Moses and first High Priest of Israel, through which originated the line of High Priests. Aaron was the spokesman of Moses (which had problems of diction, probably stutter or fanho), and served as Speaker of the Jews from Pharaoh. In Jewish tradition, Aaron participated in the episode of the golden calf, but the Arab tradition he had no such involvement.

Knowing the elements, one can better understand the message:

Brothers David refers to are probably the people of Israel, divided into their tribes and scattered between Hermon and Zion (Israel limits), but all living together. David recalls then the anointing of Aaron as the first High Priest of Israel, when they sealed the commitment among the people of Israel and their God. Dali was born a nation that David represented and defended. The precious oil that anointed Aaron was poured on his head and ran down his beard, spreading to the edges of his clothing. This anointing that blessed Israel, could also be seen in their land: the snow ridge of Hermon becomes dew that descends the hill and turns into a stream, Banias, which empties into the Jordan River, which connects this Hermon to the other end of Israel, the hills of Zion, before flowing into the Dead Sea.

All the tribes of Israel were scattered Hermon Zion, always near the banks of the Jordan River. "Jordan" means exactly that, "coming down". The Jordan River, fed by the dew of Hermon, down to the southern tip of Israel, Zion, distributing their blessings, like the precious oil that falls from the head of Aaron to the edge of his garments.

Finally, David says that Zion (Jerusalem) is "anointed" by the waters coming from Hermon because it was the place chosen by God to the Jewish people dwell eternally as their blessings.

In this Psalm, David told his people that they should remain united and obedient to orders from Zion, because that was the will of God from the anointing of Aaron, proven by the blessing of the water, leaving the top of a hill and crosses 190km away, pouring blessings wherever he goes, until you get to Zion

It is very clear why the words of David: he was only the second king of Israel, a nation recently, yet unstructured, with many difficulties, divided into many tribes and subject to many threats. He needed to maintain a discourse of unity and hope. But apparently, the ritualists English, and then the Americans, disregarded this historical context and adopted Psalm 133 because of the word "brothers" and "union."

-Unawa sa Awit 133

"Oh, kung paano mabuti at kung paano kaaya-aya ito ay para sa mga kapatid sa tumira magkasama sa pagkakaisa. Ito ay tulad ng mahalagang pamahid kapag ang ulo, na tumakbo down na kapag ang balbas, ang balbas ni Aaron, at pababa upang ang mga skirts ng kanyang mga kasuotan. Bilang ang hamog ng Hermon, pababang sa mga bundok ng Zion: para doon ang Panginoon ay iniutos ang pagpapala, buhay para sa habang-buhay. "

Ay walang katapusan interpretations sa ng mga mason panitikan sa Awit 133 at hindi maglakas-loob subukan upang sipiin ang ilang mga halimbawa dito, dahil hindi ko alam kung saan magsisimula.

Una, dapat itong nabanggit na ito ay hindi ang orihinal na pagbabasa ng ang AASR baguhan, na pinagtibay "Juan 1:1-5" at karaniwang lamang sa initiations. Pagsisimula sa magpatibay ang Awit 133 sa Brazil matapos 1927, at mas laganap kabilang sa 40 at 50, sa pamamagitan ng impluwensiya ng Amerikano Freemasonry (GLs) at Ingles (bukol). Sa pamamagitan ng paraan, pagpasa John ay mayroong higit sa Ipinasok baguhan Degree ng pagkakaroon ng Awit 133, para sa pagharap may kadiliman at liwanag.

Upang maunawaan ang tunay na kahulugan ng Awit, dapat isa alam ang mga elemento na sumulat ito:

David: Ito ay Haring David bilang ang may-akda ng Awit 133. Haring David ay itinuturing bilang ang pinakamahusay na mang-aawit ng kanta ng Israel at may-akda ng ilang Awit.

Langis: langis ay ginagamit sa seremonya ng Pagpapahid ng mga hari at mga mataas na pari. Mga ito ay anoint na may isang espesyal na langis, na kung saan ay poured sa paglipas ng kanilang mga ulo, at samakatuwid ay itinuturing na "purified" at "banal" na ipatupad ang mga function.

HERMON: bundok itinuturing na banal sa pamamagitan ng Hudyo at Arabo tawagan ang "maniyebe bundok". Matatagpuan sa hilaga ng Israel, nagmamarka ang heograpikal na dibisyon sa pagitan ng Israel, Lebanon at Syria. Para sa altitude (higit sa 2,800 metro), ang summit ay palaging sakop na may snow, na lumilikha ng hamog na literal "pagtutubig" sa buong rehiyon sa paligid nito, kaya ito ay ang pinaka-mayabong na rehiyon ng Israel.

Burol ng Zion: salungat sa kung ano ang ilan ay maaaring sa tingin, ay hindi Hermon Zion. Parehong puntos ang mga paa't kamay ng Israel, at Hermon North End at South End Zion Zion ay ang lugar na pinili ng mga Hudyo upang mag-host, at ang lugar kung saan Jerusalem (kaya ang salitang "Zionist"). Pagkatapos Zion, ano ang nakikita mo ay disyerto.

Aaron: mas lumang kapatid na lalaki ni Moises at unang Mataas na Pari ng Israel, kung saan nagmula ang linya ng Mataas na pari. Aaron ang tagapagsalita ni Moises (kung saan nagkaroon ng mga problema ng pananalita, malamang pagkautal o fanho), at nagsilbi bilang Tagapagsalita ng mga Hudyo mula sa Parao. Sa Jewish tradisyon, Aaron lumahok sa episode ng gintong guya, ngunit ang Arab tradisyon na siya ay walang tulad paglahok.

Alam ang mga elemento, maaari isa mas mahusay na maunawaan ang mga mensahe:

Brothers David ay tumutukoy sa ay malamang na ang mga tao ng Israel, nahahati sa kanilang mga tribo at nakakalat sa pagitan ng Hermon at Zion (Israel mga limitasyon), ngunit ang lahat ng sala. David naalala pagkatapos ng Pagpapahid ng Aaron bilang ang unang Mataas na Pari ng Israel, kapag sila ay selyadong ang pangako sa mga tao ng Israel at ang kanilang Diyos. Dali ay ipinanganak sa isang bansa na David kinakatawan at defended. Ang mahalagang langis na anoint Aaron ay poured sa kanyang ulo at tumakbo ang kanyang balbas, pagkalat sa gilid ng kanyang damit. Ito Pagpapahid na pinagpala Israel, maaari ring makita sa kanilang lupa: ang snow tagaytay ng Hermon ay magiging hamog na descends sa burol at mga pagliko sa isang stream, Banias, na walang lamang sasakyan sa Jordan River, na-uugnay ito Hermon sa kabilang dulo ng Israel , mga burol ng Zion, bago dumadaloy sa Dead Sea.

Ang lahat ng mga tribo ng Israel ay nakakalat sa Hermon Zion, laging malapit sa mga bangko ng Jordan River. "Jordan" ay nangangahulugang eksakto na, "darating down". Ang Jordan River, fed ng hamog ng Hermon, pababa sa katimugang dulo ng Israel, Zion, na namamahagi ng kanilang mga bendisyon, tulad ng mahalagang langis na babagsak mula sa pinuno ng Aaron sa gilid ng kanyang mga kasuotan.

Panghuli, sabi ni David na Zion (Jerusalem) "anoint" ng tubig na nagmumula sa Hermon dahil ito ay ang lugar na pinili ng Diyos sa Jewish mga tao tumira walang hanggan bilang kanilang mga bendisyon.

Sa Awit, Sinabi David ang kanyang mga tao na dapat silang manatiling nagkakaisa at masunurin sa mga order mula sa Zion, dahil na kalooban ng Diyos mula sa Pagpapahid ng Aaron, napatunayan ng pagpapala ng tubig, umaalis sa tuktok ng burol at tumatawid 190km ang layo, ang pagbuhos ng bendisyon saan man siya pupunta, hanggang sa makuha mo sa Zion

Ito ay napaka-clear ang kung bakit ang mga salita ni David: siya ay lamang ang pangalawang hari ng Israel, isang bansa kamakailan, pa unstructured, na may maraming mga paghihirap, nahahati sa maraming mga tribo at sumasailalim sa maraming mga banta. Na niya kinakailangan upang mapanatili ang isang diskurso ng pagkakaisa at pag-asa. Ngunit tila, ang ritualists Ingles, at pagkatapos Amerikano, Binalewala ang makasaysayang konteksto at pinagtibay Awit 133 dahil sa ang salitang "brothers" at "unyon."

賛美歌133の理解

"ああ、どのように良い方法と楽しい同胞は団結で一緒に住むことがある。それはあごひげ、アロンのひげ、上下彼の衣類のスカートに上に駆け下りた頭に貴重な軟膏のようなものです。としてシオンの山々に下ってヘルモンの露、：そこに主のためには、永遠に祝福、命に命じ "。

無限の解釈が詩篇133にフリーメーソンの文献に示されていると私はどこから始めればいいのか分からないので、ここでいくつかの例を引用しようとしないで勇気。

まず、これが唯一のイニシエーションでは通常 "ヨハネ1:1-5"を採択し、AASR見習いの原稿読み取りではないことが述べられるべきである。 1927年後にブラジルで詩篇133を採用することを開始し、40と50の間でより普及している、アメリカのフリーメイソン（GLS）と英語（GOB）を通しての影響を受けて。ところで、ジョンを渡すと闇と光を扱うための、詩篇133を持っていることの入社見習い度と関係して、よりを持っていた。

賛美歌の本当の意味を理解するためには、それを構成する要素を知っている必要があります。

デヴィッド：それは詩篇133の著者としてダビデ王となっています。ダビデ王はイスラエルの曲やいくつかの詩篇の著者の最大の歌手と見なされていた。

オイル：オイルが王と大祭司の塗油の儀式で使用されていた。これらは、彼らの頭の上に注ぎ、その結果 "精製"と "神聖"は、その機能を発揮すると考えられた特殊なオイルで油を注がれました。

ヘルモン：ユダヤ人とアラブ人が神聖視山 "雪山"と呼んでいます。北イスラエルの位置、イスラエル、レバノンとシリアの地理的区分をマークします。その高度（2800メートル以上）については、その頂上は常に文字通りその周りに地域全体を "水遣り"露を作成し、雪で覆われているので、それはイスラエルの最も肥沃な地域である。

シオンの丘：一部が考えるかもしれないものに反しては、ヘルモン山シオンではありません。両方のポイントは、イスラエルの四肢、そしてヘルモンノースエンドであり、サウスエンドシオンシオンはホストするためにユダヤ人によって選ばれた場所、エルサレム（それゆえ "シオニスト"という用語）エリアがありました。シオンの後、あなたが見るものは、砂漠です。

AARON：モーセの兄とイスラエルの最初の大祭司は、これを介して大祭司のラインを溯源しました。アロンはモーセのスポークスマン（これはスタッターまたはfanhoおそらく、言葉遣いの問題を抱えていた）であり、ファラオからのユダヤ人の講師を務めました。ユダヤ教の伝統では、アーロンは、黄金の子牛のエピソードに参加したが、アラブの伝統が、彼はそのような関与は認められなかった。

要素を知って、人はよりよいメッセージを理解することができます。

ブラザーズダビデは、おそらく一緒にイスラエルの人々は、彼らの部族に分かれ、ヘルモンとシオン（イスラエルの制限）の間に散在するが、すべての住んでいることを指します。ダビデは、彼らはイスラエルの人々と彼らの神の間でコミットメントを封印イスラエルの最初の大祭司として、アーロンのanointingその後振り返る。ダリは、ダビデが表現され、擁護している国家が生まれた。油注がれたアーロンは、彼の服の端に広がって、彼の頭の上に注ぎ、彼のひげを駆け下りたことを貴重なオイル。これは、祝福されたイスラエルは、また自分たちの土地で見ることができることをそそぎ：ヘルモン山の雪の​​尾根は、ストリーム、イスラエルのもう一方の端にこのヘルモンを結ぶヨルダン川に注ぐバニアス、丘へとターンを下降露になるシオンの丘、死海に流れ込む前に。

イスラエルのすべての部族は、ヨルダン川の岸辺近く、常に、ヘルモン山シオンに散らばっていた。 "ジョーダン"は "降りてくる"まさに、ことを意味します。ジョーダンダウンイスラエルの南端にヘルモンの露によって供給川、、、ザイオン、彼の衣服の端にアーロンの頭から落ちる貴重なオイルのように、彼らの祝福を配布。

最後に、ダビデはそれが永遠に彼らの祝福のように住むユダヤ人の人々に神によって選ばれた場所だったので、シオン（エルサレム）はヘルモン山から来る水によって "油注がれた"と言います。

それは、水の恵みによって証明アーロン、anointingの丘の上から出る神の意志だったと190キロを横断するので、この詩篇では、Davidは、彼らがシオンからの受注に団結し、従順なままでなければならない彼の人々に告げた彼はどこへ行ってもあなたはシオンに到達するまで離れて、祝福を注いで

彼は唯一の多くの部族と多くの脅威にさらさに分かれ、多くの困難と最近イスラエルの第二の王、国家、まだ構造化されていない、、だった：なぜダビデの言葉、それは非常に明確である。彼は団結と希望の談話を維持するために必要。しかし、どうやら、ritualists英語、その後のアメリカ人は、この歴史的背景を無視しているため単語 "兄弟"との詩篇133を採用した "ユニオン"。