BUSCAPÉ

segunda-feira, 28 de janeiro de 2013

A visita da rainha de Sabá


1 A rainha de Sabá soube da fama que Salomão tinha alcançado, graças ao nome do Senhor, e foi a Jerusalém para pô-lo à prova com perguntas difíceis.
2 Quando chegou, acompanhada de uma enorme caravana, com camelos carregados de especiarias, grande quantidade de ouro e pedras preciosas, fez a Salomão todas as perguntas que tinha em mente.
3 Salomão respondeu a todas; nenhuma lhe foi tão difícil que não pudesse responder.
4 Ven­do toda a sabedoria de Salomão, bem como o palácio que ele havia construído,
5 o que era servido em sua mesa, o alojamento de seus oficiais, os criados e os copeiros - todos uniformizados - e os holocaustos que ele fazia no templo do Senhor, a visitante ficou impressionada.
6 Então ela disse ao rei: "Tudo o que ouvi em meu país acerca de tuas realizações e de tua sabedoria é verdade.
7 Mas eu não acreditava no que diziam, até ver com os meus próprios olhos. Na realidade, não me contaram nem a metade; tu ultrapassas em muito o que ouvi, tanto em sabedoria como em riqueza.
8 Como devem ser felizes os homens da tua corte, que continuamente estão diante de ti e ouvem a tua sabedoria!
9 Bendito seja o Senhor, o teu Deus, que se agradou de ti e te colocou no trono de Israel. Por causa do amor eterno do Senhor para com Israel, ele te fez rei, para manter a justiça e a retidão".
10 E ela deu ao rei quatro mil e duzentos quilos de ouro e grande quantidade de especiarias e pedras preciosas. Nunca mais foram trazidas tantas especiarias quanto as que a rainha de Sabá deu ao rei Salomão.
11 (Os navios de Hirão, que carregavam ouro de Ofir, também trouxeram de lá grande quantidade de madeira de junípero e pedras preciosas.
12 O rei utilizou a madeira para fazer a escadaria do templo do Senhor e a do palácio real, além de harpas e liras para os músicos. Nunca mais foi importada nem se viu tanta madeira de junípero.)
13 O rei Salomão deu à rainha de Sabá tudo o que ela desejou e pediu, além do que já lhe tinha dado por sua generosidade real. Então ela e os seus servos voltaram para o seu país. 

1 Reis 10

Pouco se sabe sobre a belíssima rainha de Sabá, cuja história é repleta de mistério. A parte conhecida de sua história está relatada no Velho Testamento, datada do século 6 d.C., e em um dos livros de Talmudu (coletânea das tradições orais judaicas).

No Alcorão (livro sagrado muçulmano) encontramos referência à suposta cidade natal da rainha, Marid. Dentre todos os relatos a respeito da rainha de Sabá, o mais conhecido é o da Etiópia, o Kebra Nagast, do século 11 a.C. Segundo esse documento, ela teria assumido o trono com apenas 15 anos de idade, após a morte do pai.
Em Sabá as mulheres e os homens possuíam praticamente os mesmos direitos, por isso sua coroação foi muito festejada pelos súditos. A única coisa que fazia a diferença entre homens e mulheres em seus direitos era a determinação religiosa de a rainha manter-se virgem. Como uma boa seguidora dos costumes de seu povo, Bilqis como era chamada no Alcorão, aceitou conformada. Já que não poderia jamais deliciar-se com os prazeres carnais, dedicou-se ao estudo da filosofia e do misticismo. Seu reinado esbanjou luxo e riqueza, isso graças à farta colheita, que era estimulada por avançadas técnicas de irrigação, e à localização privilegiada que impulsionava o comércio.
Sabá era ponto de encontro de mercadores vindos de todos os lugares. Vendia-se e comprava-se de tudo pelas pequenas ruas do reino, em especial mercadorias oriundas do Oriente. Para se distrair a rainha circulava em meio ao tumulto do comércio. Gostava de conversar com os viajantes. Foi em uma dessas conversas, que soube da existência do rei Salomão. Foi o chefe das caravanas reais, Tamrim, quem lhe relatou a história de tal rei.
Ele vendia incensos de Sabá para diversos lugares do mundo e trazia muitos tecidos e jóias para a rainha. Ao retornar de uma viagem à cidade de Jerusalém, ele contou que havia feito negócios com um rei cujo nome era Salomão, muito rico e que tinha fama de sábio e generoso. A soberana ficou muito intrigada com os dotes intelectuais do rei de Jerusalém, então resolveu viajar para conhecer o soberano pessoalmente. Anunciou que iria junto com Tamrim em sua próxima viagem à Jerusalém. Para isso saiu pelo reino em busca de presentes para Salomão.
A comitiva tinha 800 animais e apesar da curta distância a viagem durou seis meses. Chegando à Jerusalém, a rainha se dirigiu ao palácio, trajando roupas caras, coberta de jóias e seguida por servos trazendo os presentes para o anfitrião. Divertiu-se testando a sagacidade de Salomão. Muito culta e bem-humorada ela disparou um arsenal de charadas com a intenção de desafiá-lo. O rei, muito sábio, não deixou nenhuma pergunta sem resposta.
Por sua vez, Salomão pregou a ideologia e os valores de sua religião, o Judaísmo, e conquistou mais uma adepta. Como um grande sedutor, ele também cortejou a visitante. Mesmo tendo feito o voto de castidade, a rainha de Sabá em sua primeira noite no palácio não resistiu ao charme de Salomão e se entregou a ele. Permaneceu meses na companhia de Salomão e retornou para casa grávida do amado. O filho foi chamado de Menilek.
Após o retorno da rainha, os relatos foram se tornando escassos. Nenhuma das histórias sobre a rainha de Sabá é arqueologicamente comprovada. Dessa forma, a célebre e lendária rainha tornou-se um grande enigma da história. Não há comprovação de sua verdadeira história e nem relatos de seu fim.

Surge um novo Eldorado na História: O Reino de Sabá

Fragmentos de ossos, cerâmica e tecido recolhidos em Sanaá foram submetidos, nos Estados Unidos e no Egito, a testes de datação pelo método carbono 14, que apontaram a data aproximada do material: 300 anos a.C., ou seja, cerca de 600 anos após o reinado da famosa rainha de Sabá.
Pelas roupas e pelo sapato de couro das múmias, de altíssima qualidade, os arqueólogos iemenitas concluíram se tratar de alguma família sabéia de grande destaque. Junto às múmias encontraram-se também bastões com caracteres típicos do sul da Arábia, os quais, segundo os especialistas, poderiam ser uma forma antiga de carta. Ou, quem sabe, mensagens que os mortos levavam para uma vida futura, num costume similar ao dos egípcios, que faziam inscrições em suas tumbas, e ao dos nórdicos, que enterravam seus guerreiros junto com o barco e as armas que lhes pertenciam.
Essa descoberta do Iêmen lança nova luz sobre a Antiguidade, limitada nos livros de História ao Egito, à Grécia, a pouca coisa sobre hebreus, persas, assírios e nada, nem um mapa, sobre a desenvolvida e rica civilização de Sabá. Agora que o Iêmen parece ter posto fim às lutas internas, é provável que surjam em ritmo crescente revelações sobre esse paraíso perdido.

sábado, 26 de janeiro de 2013

因此效法神,為心愛的人兒;
愛心行事,正如基督所愛我們,並為我們舍了自己,馨香的祭和獻祭給神。
但淫亂並一切污穢或是貪婪,我們甚至可以在你們中間,合聖徒的體統;


以弗所書
在他的第二次宣教旅程中,保羅來到以弗所(徒18:18-21)。時間不長,但亞居拉和百基拉,他的同伴從他離開的時候,他曾在科林斯(使徒行傳18:1-3)。保羅離開以弗所返回的意圖。完成第二次訪問在安提阿,他留在第三(徒18:22-23)。
之前,保羅回到以弗所,另一個傳道人通過鎮來了。亞波羅一位雄辯的傳教,並能完全理解主的事工,但來到以弗所。他明白神的計劃,直到約翰的洗禮,但顯然不知道的長度上帝的計劃。約翰和他的洗禮期待,還在等待的死亡和復活的基督。亞居拉和百基拉教的熱心傳播者和他繼續鼓吹大膽地在其他地方,主要是在亞該亞(省,其中包括城市的科林斯)。報告這個故事被發現在使徒行傳18:24-28。
當保羅來到以弗所,他發現了一批弟子,誰也不知道未來的聖靈(使徒行傳19:1-2)。方面,我們推斷,這些門徒聽見並接受阿波羅所宣揚的消息之前,他們最好的學習從亞居拉和百基拉。保羅澄清的問題,顯示出耶穌已經死了,再次上漲,回到天上賜下聖靈。了解更好,這十二個男人“的名受洗,主耶穌”(使徒行傳19:3-5)。洗禮後,保羅下手,他們收到的禮物方言和預言的聖靈(使徒行傳19:6-7)。
保羅連續三年在以弗所(使徒行傳20:31),推喇奴在猶太教堂和在學校教學,執行非凡的奇蹟,並導致許多人歸向基督。在以弗所,保羅和其他門徒的工作引起了軒然大波的“女神”戴安娜(使徒行傳19)的追隨者。保羅去馬其頓和希臘。反過來,通過附近的以弗所。米利都,他的以弗所教會的長老,與他們交談,狼的危險的警告,其中輸入(使徒行傳20)。
保羅繼續他的旅程到耶路撒冷,在那裡他被逮捕(使徒行傳21日至23日)。他被轉移到該撒利亞,他被拘留了兩年或兩年以上(使徒行傳23日至26日),然後被帶到羅馬(使徒行傳27日至28日)。盧卡斯結束​​與保羅在羅馬兩年後到來在這個城市​​的使徒行傳書的故事。在這些年在監獄裡,他寫了一本書(以弗所書3:1,4:1,6:20)。
以弗所書
以弗所書和歌羅西書有很大的相似之處。一個平行的兩本書的研究顯示,許多相等且平行的結構。但書是不相等的。歌羅西書強調基督的首要地位。以弗所書還談到了他的首要地位,但更強調的教會在神的永恆計劃的作用。
有一個辯論的收件人的信。一些手稿省略的話:“以弗所”在1:1。在這裡我們不會進入這個討論,因為它改變了我們的書的意義。如果只保發這封信給以弗所書或幾個兄弟在好幾個地方,今天的消息是一樣的。
在這本書中所涉及的主題:
基督屬靈的福氣。
耶穌基督的首要地位
乎恩,也因著信的救恩
在基督的和平
為教會神永恆的計劃
教堂建築的禮物,以促進她
成聖的重要性
基督徒行為的各種關係:丈夫/妻子,父母/孩子,僕人/主人
神的裝甲,以滿足精神的敵人


作為神的兒女,我們必須模仿他(1)。什麼是一個挑戰!模仿誰創造了我們聖潔的神!
具體而言,我們必須效法基督的愛(2)。
注**:愛總結的誡命,神(馬太福音22章37-40節),但我們有沒有權利來定義我們喜歡的愛。神教導我們如何愛(約翰一書4:7-12)。在愛情裡,我們遵守他的誡命(約翰福音14:15,23)。愛是最高品質的精神,在基督徒的生活(見哥林多前書13:4-7,13,加拉太書5:22-23,彼得後書1:5-7)。
走在愛(2)。我們走在罪中,滿足肉體的慾望(2:2-3)。現在我們走在好作品(2:10)。愛變成了這樣的弟子的生活。
走在愛中,我們必須放棄肉體的作品,不獻愛心,聖潔的神(3-4)。
注:“......不,甚至可以在你們中間,合聖徒的體統。”在過去,我們走在罪中的缺點練的東西,不屬於新的生活。我們不應該感到驕傲的過去中找到有趣的事情。完全拒絕老人。
口談世俗的虛的東西,我們在過去,現在,感謝主(4)。
人們誰繼續實行肉體的作品有產業,在基督的國度(5-7)。注意這裡使用的詞語的含義:
(1)失禁:希臘字(色情)給人帶來某種意義上的淫亂或不道德的人。
(2)不潔淨,從字面上看,不洗或不純的一件事。我們需要洗滌的名字耶穌(哥林多前書6:11)。
(3)守財奴:想要獲得的東西越來越多,尤其是渴望別人的東西。財產成為他的偶像(歌羅西書3:5)。
可水洗的的此類罪(哥林多前書6:9-11),但沒有理由來自耶穌在主的國度,我們就沒有希望。
有人可能試圖欺騙我們,最大限度地減少這些罪的意義(6)。這個世界充滿的人誰主張,有些罪是常見的,正常的,甚至是好的。神不考慮這樣的事情pecadinhos。誰犯的人,把他的憤怒。
唯一的解決辦法的問題:“所以你們不要與他們同夥”(7)。我們不能進行交易罪或通過長期服事基督。我們要離開罪,並致力於它。
我們去了從黑暗走向光明。請注意這裡的對比:
我們在黑暗中(5:8)x現在我們是光(5:8)
我們走在罪(2:1-2)X我們走光明之子(5:9)
徒勞的作品(5:11)X光的果實(5:9-10)
隱蔽工程(5:12)X所有的事情清單(5:13)
愚人節(5:15)X的智慧(5:15)
愚蠢(5:17)X了解主的旨意(5:17)
喝醉了酒(5:19)X充滿了聖靈(5:17)
*請注意:有幫兇(11)。的基督教對罪的態度需要很好地界定。我們不能掩蓋我們的信仰(馬可福音8:38),我們也不應該串通一氣,別人的罪。很多人支持的錯誤,自己的家庭成員,或參加教會的教導及練習錯誤的東西,洗他們的手,像彼拉多(馬太福音27:24)。保羅譴責同謀罪,他說,我們應該譴責黑暗的作品。慈愛的神,需要恨惡罪!
注**:如果被聖靈充滿?答案就在這裡!不是你期望的,但我們做的事情,服從指令的保羅(18)。但怎麼做呢?他繼續在下面的詩句說的三種方式填寫的精神:
(1)說話,唱歌,唱詩歌,頌詞,靈歌(19)。
(2)1:12又感謝父在耶穌的名字(20)。
(3)提交一出又一出的崇敬基督(21)。
總結這幾節經文的教導,我們需要與神的話語佔據我們的思想,發展我們與他交流,並顯示主的靈在我們的服務給他人。因此,我們將填補精神!
注**:歌唱的心(19)。在今天的許多教會的崇拜是一個展示,吸引聽眾。這是一個“贊”,來自電池,鍵盤和吉他,與人的情緒,食堂。這是上帝想要什麼?保羅在這裡發言的崇拜的心在說話,唱歌,讚美的形式。對於這一點,我們用上帝給了我們的心,我們提供了它的聲音。有一個很大的區別實行了許多現代化的教堂和簡單的新約聖經崇拜的崇拜。一次都沒有在新約聖經中,我們發現,早期的基督徒在崇拜中使用任何類型的儀器。他們崇拜從心來,並通過語音,它們指示,並建議對方。因此,擔任主耶穌的代表,請主(歌羅西書3:16-17)。今天,有些人會覺得它太激進了一片讚譽簡單做了什麼,他問主!讓愛和勇氣為他討神的喜悅,而不是男人。
注:“在我們的主耶穌基督”(20)的名稱。代表的主,並不意味著只是說“奉耶穌的名。”我們有他在,我們做的一切權力採取行動(見馬太福音7:20-23,歌羅西書3:17)。誰尊重基督的權柄(馬太福音28:18-20)不超過他的字(哥林多前書4:6,約翰福音第九章)。


Samakatuwid imitators ng Diyos, bilang minamahal na bata;
At maglakad sa pag-ibig, bilang Kristo din hath minamahal sa amin, at hath ibinigay ang kanyang sarili para sa amin isang nag-aalok at isang sakripisyo sa Diyos para sa isang matamis tikman.
Ngunit pakikipagtalik ng hindi kasal at lahat ng uncleanness o kayamuan, sabihin hindi kahit na pinangalanan kabilang ka, bilang becometh banal;


Aklat ng Efeso
Sa kanyang ikalawang misyonero na paglalakbay, Paul nagpunta sa pamamagitan ng Ephesus (Gawa 18:18-21). Ito ay hindi mahaba, ngunit siya ay iniwan ang Aquila at Priscilla, ang kanyang mga kasama mula sa oras na siya ay sa Corinth (Gawa 18:1-3). Paul pakaliwa Ephesus na may balak na bumabalik. Tapos pangalawang biyahe sa Antioch, na siya ay pakaliwa sa ikatlong (Gawa 18:22-23).
Bago Paul bumalik sa Ephesus, pastor ng isa pang dumating sa pamamagitan ng bayan. Apollos ay isang malinaw na pastor at magagawang, ngunit dumating sa Ephesus na may hindi kumpletong pag-unawa ng Panginoon ng trabaho. Niya nauunawaan ang plano ng Diyos hanggang sa pagbibinyag ni Juan, ngunit talaga ay hindi alam ang haba ng plano ng Diyos. John at ang kanyang pagbibinyag ay tumingin pasulong, pa rin naghihintay para sa kamatayan at pagkabuhay na muli ni Cristo. Aquila at Priscilla itinuro ito masigasig na mangangaral ng Ebanghelyo at siya ay patuloy na ipangaral matapang sa ibang lugar, pangunahin sa Achaïa (lalawigan kung saan kasama ang lungsod ng Corinth). Ang ulat ng mga kuwentong ito ay matatagpuan sa Gawa 18:24-28.
Kapag dumating Paul sa Ephesus, siya nakahanap ng isang grupo ng mga alagad na alam wala ng pagdating ng Banal na Espiritu (Gawa 19:1-2). Ayon sa konteksto, hindi namin mahulo ang mga alagad narinig at tinanggap ang mensahe na ipinangaral sa pamamagitan ng Apollo bago matuto sila pinakamahusay mula sa Aquila at Priscilla. Paul clarified ang isyu sa pamamagitan ng pagpapakita na si Jesus ay namatay, rosas muli, bumalik sa langit at nagpadala ng Banal na Espiritu. Unawa sa mas mahusay, ang mga labindalawang lalaki "ay baptized sa pangalan ng Panginoon si Jesus" (Gawa 19:3-5). Pagkatapos ng bautismo, Paul ay inilatag ng mga kamay at natanggap nila ang regalo ng wika at propesiya ng Banal na Espiritu (Gawa 19:6-7).
Paul ay patuloy para sa tatlong taon sa Ephesus (Gawa 20:31), na nagtuturo sa sinagoga at sa paaralan ng mga Tyrannus, gumaganap pambihirang himala, at humahantong sa maraming tao sa Kristo. Ang trabaho ng Pablo at iba pang mga alagad sa Ephesus sanhi ng kaingayan ng mga tagasunod ng "diyosa" Diana (Gawa 19). Paul napunta sa Macedonia at Greece. Naman, pumasa sa malapit sa Ephesus. Ng Miletus, siya tinatawag na ang mga matatanda ng simbahan ang Ephesian at uusapang sa kanila, babala ng panganib ng wolves ipasok in kasama ng mga ito (Gawa 20).
Paul patuloy ang kanyang paglalakbay sa Jerusalem, kung saan siya ay naaresto (Gawa 21-23). Siya ay ililipat sa Caesarea kung saan siya ay pinigil para sa dalawang taon o higit pa (Gawa 23-26) at pagkatapos ay dadalhin sa Roma (Gawa 27-28). Lucas nagtatapos ang kuwento ng aklat ng mga Gawa sa Paul pa rin sa Roma dalawang taon matapos ang pagdating sa lungsod na iyon. Sa panahon ng mga taon sa bilangguan, siya sinulat ni aklat ng Efeso (tingnan ang 03:01, 04:01, 06:20).
Ang aklat ng Efeso
May mahusay na pagkakatulad sa pagitan ng Efeso at Colosas. Ang parallel na pag-aaral ng dalawang aklat ay nagpapakita ng maraming mga punto katumbas at parallel na kaayusan. Ngunit ang mga aklat ay hindi katumbas. Colosas Iginiit kalamangan ni Cristo. Efeso din nagsasalita ng kanyang kalamangan, ngunit emphasizes mas ang papel ng simbahan sa walang hanggan plano ng Diyos.
May ay isang debate tungkol sa mga tatanggap ng sulat. Ang ilan sa mga manuskrito alisin ang salitang "sa Ephesus" sa 01:01. Hindi namin ipasok ang diskusyong ito dito, sapagkat ito ay nagbabago ang kahulugan ng aklat para sa amin. Kung lamang Paul nagpadala ang sulat na ito sa Efeso o ilang mga kapatid na lalaki sa ilang mga lugar, ang mensahe para sa ngayon ay pareho.
Kabilang sa mga paksa na sakop sa aklat na ito:
Espirituwal na bendisyon sa Kristo
Ang kalamangan ng Jesu-Cristo
Kaligtasan sa pamamagitan ng biyaya sa pamamagitan ng pananampalataya
Kapayapaan kay Kristo
Ang walang hanggang plano ng Diyos para sa simbahan
Ang mga regalo na ibinigay sa gusaling sambahan upang i-promote ang kanyang
Ang kahalagahan ng pagpapakabanal
Ang Kristiyano uugali sa iba't-ibang mga relasyon: asawa / asawa, ang mga magulang / mga bata, ang mga tagapaglingkod / Masters
Ang nakasuot ng Diyos upang matugunan ang mga espirituwal na kaaway


Bilang mga anak ng Diyos ay dapat gayahin namin sa kanya (1). Ano ang isang hamon! Panggagaya ng banal na Diyos na lumikha sa amin!
Sa partikular, dapat gayahin namin ang pag-ibig ni Kristo (2).
Tandaan **: Pag-ibig nagbubuod sa utos ng Diyos (Mateo 22:37-40), ngunit wala kaming karapatan upang tukuyin ang pag-ibig para sa aming ayon sa gusto mo. Diyos ay nagtuturo sa amin kung paano ibigin ang (1 Juan 4:7-12). Sa pag-ibig, panatilihin namin ang kanyang kautusan (Juan 14:15,23). Pag-ibig ay ang pinakamataas na ng mga katangian na ginawa sa pamamagitan ng Espiritu sa Kristiyano buhay (tingnan ang 1 Corinto 13:4-7,13, Galacia 5:22-23, 2 Peter 1:5-7).
Naglalakad sa pag-ibig (2). Namin lumakad sa kasalanan, pagtupad sa mga kagustuhan ng laman (2:2-3). Ngayon kami ay lumakad sa mabubuting gawa (2:10). Pag-ibig ay nagiging ang paraan ng buhay ng alagad.
Upang maglakad sa pag-ibig, kailangan naming abandunahin ang mga gawa ng laman, na huwag ipakita ang pag-ibig sa aming banal na Diyos (3-4).
Tandaan: "... hindi kahit na pinangalanan kabilang ka, bilang becometh banal." Sa nakaraan, lumakad namin sa drawbacks kasalanan pagsasanay mga bagay na hindi nabibilang sa bagong buhay. Hindi namin dapat pakiramdam ang pagmamataas o maghanap ng mga nakakatawang bagay ng nakaraan. Tanggihan ang lumang tao nang sama-sama.
Naghahain ang bibig na ginamit namin sa nakaraan upang makipag-usap ang mga magwalang-galang at walang kabuluhan mga bagay ngayon upang pasalamatan ang Panginoon (4).
Mga taong patuloy na magsagawa ang mga gawa ng laman ay hindi mana sa kaharian ni Cristo (5-7). Tandaan ang kahulugan ng mga salita na ginamit dito:
(1) Incontinent: Griyego salita (porn) ay nagdudulot ng pakiramdam ng fornicator o imoral na tao.
(2) marumi: literal, isang bagay na hindi washed o unpurified. Kailangan naming hugasan sa pangalan ni Jesus (1 Corinto 6:11).
(3) kuripot: na nais upang makakuha ng higit pa at higit pang mga bagay, lalo na desiring ng mga bagay ng iba. Maging ang mga ari-arian sa kanyang idolo (tingnan ang 3:05 Colosas).
Maaaring hugasan ng naturang mga kasalanan (1 Corinto 6:9-11), ngunit nang walang pagbibigay-katarungan ay mula kay Jesus, ay namin walang pag-asa sa kaharian ng Panginoon.
May maaaring subukang lokohin amin, pagliit ng ang kabuluhan ng mga kasalanan (6). Ang mundo ay puno ng mga tao na iminumungkahi na ang ilang mga kasalanan ay karaniwang, normal, kahit magandang. Diyos ay hindi isaalang-alang ang mga tulad pecadinhos bagay. Dalhin ang kanyang galit sa mga tao na magkasala sa kanila.
Ang tanging solusyon sa problema: "Samakatuwid hindi partakers sa kanila" (7). Hindi namin maaaring gumawa ng mga deal may kasalanan o maghatid ang Kristo sa pamamagitan ng mga term. Mayroon kaming mag-iwan ang kasalanan at ilaan sa ating sarili dito.
Namin nagpunta mula sa kadiliman sa liwanag. Tandaan ang mga contrasts na ipinakita dito:
Namin kadiliman (05:08) X Ngayon kami ay light (5:08)
Namin lumakad sa kasalanan (2:1-2) X lakad namin bilang mga anak ng liwanag (05:09)
Unfruitful gawa (05:11) X Prutas ng liwanag (5:9-10)
Nakatagong Works (5:12) X Lahat ng mga bagay manifest (5:13)
Fools (05:15) X ang Wise (5:15)
Kabaliwan (05:17) X-unawa sa kalooban ng Panginoon (5:17)
Lasing sa alak (05:19) X Puno ng Espiritu (5:17)
** Tandaan: May mga accomplices (11). Ang saloobin ng Kristiyano patungo sa kasalanan ay nangangailangan ng mahusay na tinukoy. Hindi namin maaaring itago ang aming pananampalataya (Marcos 8:38), o dapat naming complicit sa kasalanan ng iba. Maraming tao ang sumusuporta sa mga error ng kanilang sariling mga miyembro ng pamilya, o dumalo sa simbahan na magturo at magsanay ng mga maling mga bagay, at subukan sa maghugas ng kanilang mga kamay gaya ng ginawa ni Pilato (Mateo 27:24). Paul condemns ang pakikipagsabwatan sa kasalanan, na nagsasabi na dapat naming pagwikaan ang mga gawa ng kadiliman. Mapagmahal na Diyos ay nangangailangan ng poot kasalanan!
Tandaan **: Bilang kung puno ng Espiritu? Ang sagot ay dito! Hindi isang bagay na inaasahan mong out, ngunit ang isang bagay na ginagawa namin, pagsunod sa pagtuturo ng Paul (18). Ngunit paano? Patuloy niya sa mga sumusunod na bersikulo nagsasalita ng tatlong paraan upang punan sa Espiritu:
(1) pakikipag-usap, awit, awit Awit at hymns at espirituwal na kanta (19).
(2) Pagbibigay salamat unto ang Ama sa pangalan ni Jesus (20).
(3) Isumite sa isa't isa ng paggalang para sa Kristo (21).
Lagom ang pagtuturo sa mga bersikulo, kailangan namin sa sumakop ang aming mga saloobin sa Diyos mga salita, bumuo ang aming komunyon sa kanya, at ipakita ang espiritu ng Panginoon sa aming serbisyo sa iba. Kaya, kami ay pagpuno ng Espiritu!
Tandaan **: awit mula sa puso (19). Ang pagsamba sa maraming simbahan ngayon ay isang palabas na apila sa mga tagapakinig. Ng "papuri" na ay mula sa baterya, mga keyboard at Gitara at na messes sa mga tao damdamin. Ba ito kung ano ang Diyos gustong? Paul nagsalita dito ng pagsamba mula sa puso sa paraan ng pakikipag-usap, awit at pagpuri. Para sa mga ito, ginagamit namin ang tinig na ibinigay ng Diyos sa amin puso at aming inihahatid. May ay isang malaking pagkakaiba sa pagitan ng pagsamba ensayado sa maraming modernong simbahan at simpleng Bagong Tipan pagsamba. Hindi isang beses sa Bagong Tipan nakita namin ang maagang mga Kristiyano na ang paggamit ng anumang uri ng instrumento sa pagsamba. Ang pagsamba sa kanila ay dumating mula sa puso at ay naipasa sa pamamagitan ng boses, sa pamamagitan ng kung saan sila ay itinagubilin at pinapayuhan bawat isa. Kaya, kumilos sa ngalan ng Panginoong Jesus at mangyaring ang Panginoon (Colosas 3:16-17). Ngayon, ang ilang mga tao ay mahanap ito masyadong radikal naka-on ang papuri ng sa Panginoon sa simple na gawin kung ano ang kanyang nagtanong! Hayaan ang pag-ibig at tapang para sa kanya upang mangyaring Diyos, hindi lalaki.
Tandaan: "Sa pangalan ng ating Panginoong Hesukristo" (20). Kumikilos sa ngalan ng Panginoon ay hindi nangangahulugan lamang magsalita "sa pangalan ni Jesus." Mayroon kaming awtoridad na kumilos para sa kanya sa lahat na ginagawa namin (tingnan ang Mateo 7:20-23, Colosas 3:17). Sino Nirerespeto ng kapangyarihan ni Kristo (Mateo 28:18-20) ay hindi lumagpas sa kanyang salita (1 Corinto 04:06, 2 Juan 9).


そのため最愛の子として、神の模倣者である;
と私たちを愛し、キリストはまた、かれらのように、愛の中を歩くと、甘い味わいのためのささげ物と神への犠牲たちのためにご自身を賜わった。
しかし、姦淫し、すべての汚れやどん欲は、それもbecometh聖人のように、あなたがたのうちに名前を付けることがないようにしましょう​​。


エペソ人への手紙の本
彼の第二の宣教師の旅では、パウロはエフェソス(使徒18:18-21)を通して行ってきました。それは長くはなかったが、彼は、彼が(使徒18:1-3)コリントにいた時からアクイラとプリシラ、仲間を残しました。ポールは帰国のつもりでエフェソス残しました。彼は第三(使徒18:22-23)に残されたアンティオキアで第二の旅を、終えた。
パウロはエフェソスに戻って取得する前に、別の説教師は、町を経由して来た。アポロは、雄弁な説教とができましたが、主の仕事の不完全な理解とエフェソスに到着しました。彼はジョンの洗礼まで神の計画を理解したが、明らかに神のご計画の長さを知りませんでした。ジョンと彼の洗礼はまだキリストの死と復活を待っていて、楽しみにしていました。アクイラとプリシラは、この熱心な伝道者を教え、彼は主にアカイア(コリントの都市が含まれていた県)に、大胆に他の場所で説教を続けた。この物語のレポートは18:24-28行為に含まれています。
パウロはエペソに来たとき、彼は(使徒19:1-2)聖霊の到来を何も知りませんでした弟子たちのグループを見つけました。文脈によって、我々はこれらの弟子たちが聞いて、彼らがアクイラとプリシラから最高学ぶ前にアポロ説教メッセージを受け入れたことを推測する。パウロは、イエス·キリストが死亡したことを示すことで、問題を明らかにし、再び上昇天国に戻り、聖霊を送った。より良い理解、これらの12人の男性が(使徒19:3-5) "主イエスの名によってバプテスマを受けた"。洗礼の後、パウロは手を置いて、彼らは異言と聖霊の予言(使徒19:6-7)の贈り物を受け取った。
パウロは、会堂でとTyrannusの学校で教え臨時奇跡を行い、キリストに多くの人々をリードして、(使徒20:31)エフェソスで3年間続いた。エフェソスのポールと他の弟子たちの作品は "女神"ダイアナ(行為19)の信者で騒動を引き起こした。パウロは、マケドニアとギリシャに行きました。ターンでは、エフェソスの近くを通過。ミレトスの中で、彼はエペソの教会の長老たちを呼び、彼らと話をした、(行為20)それらの間に入力したオオカミの危険に対する警告。
ポールは彼が(使徒21-23)逮捕されたエルサレムに彼の旅を続けた。彼は彼が2年以上拘禁された場所カイザリアに移した(使徒23-26)、その後ローマ(行為27-28)に連れて行かれた。ルーカスは二年、その都市に到着した後、ローマでまだポールとの行為の本の話を終わります。刑務所内でこれらの年の間に、彼はエペソ人への手紙の本を(3:1、4:1、6:20参照)書いた。
エペソ人への手紙の本
エペソ人への手紙コロサイ人への手紙との間には大きな類似点があります。 2本の平行な研究が多くのポイントに等しいと平行な構造を示しています。しかし、本は同じではありません。コロサイ人への手紙は、キリストの優位性を強調している。エペソ人への手紙はまた、彼の優位性を話すのが、神の永遠の計画の教会の多くの役割を強調している。
手紙の受取人についての議論がある。いくつかの原稿は、1:1の "エフェソスの"言葉を省略します。それが私たちのための本の意味を変えるため、ここでこの議論に入ることはありません。唯一のポールはいくつかの場所にエペソ人への手紙またはいくつかの兄弟にこの手紙を送信した場合、今日のメッセージは同じです。
本書で扱われている内容の中で:
キリストにある霊的祝福
イエス·キリストの優位性
信仰を通して恵みによる救い
キリストの平和
教会のために、神の永遠の計画
彼女を促進するために教会の建物に与えられた贈り物
清浄化の重要性
様々な関係におけるキリスト教の行動:夫/妻、親/子供、召使/マスター
精神的な敵を満たすために、神の武具


神の子として、私たちは彼(1)を模倣する必要があります。何が挑戦!私達を創造した聖なる神の真似を!
具体的には、私たちはキリスト(2)の愛を模倣する必要があります。
注**:愛神(マタイ22:37-40)の戒めをまとめたが、私たちは私たちの好みのための愛を定義する権利はありません。神は(1ヨハネ4:7-12)愛し方を教えてくれる。恋に、私たちは(ヨハネ14:15,23)彼の戒めを守る。愛は(1コリント13:4-7,13、ガラテヤ人への手紙5:22-23、2ペテロ1:5-7参照)クリスチャン生活の中で聖霊によって生成資質の最高です。
(2)恋をして歩く。私たちは肉の欲望(2:2-3)を果たす、罪の中を歩いた。今、私たちは良い作品(2:10)の中を歩く。愛は弟子の生き方​​になります。
愛の中を歩くために、我々は我々の聖なる神(3-4)への愛を示していない肉の作品を放棄しなければならない。
注: "さえbecometh聖人のように、あなたがたのうちに...ということではない。"過去には、我々は新しい生活にも属さないものを練習して罪の欠点で歩いた。我々は誇りを感じたり、過去の面白いものを見つけるべきではありません。完全に老人を拒否します。
我々は不敬と無駄なことを話すために、過去に使用され、口は現在、主に(4)に感謝しています。
肉の作品を練習を続ける人々は、キリストの王国(5-7)での継承はありません。ここで使われる単語の意味に注意してください。
(1)尿失禁:ギリシャ語(ポルノ)が密通または不道徳な人の感覚をもたらします。
(2)汚れた:文字通り、洗浄または未精製ではない事。私たちは、イエスの名(1コリント6:11)で洗浄する必要があります。
(3)スクルージ:WHOは特に、他人のものを望んでいる、より多くのものを取得したいと考えています。持ち物は、彼のアイドル(コロサイ人への手紙3:05を参照)になる。
そのような罪(1コリント6:9-11)で洗浄することができますが、イエス様から来る根拠もなく、私たちは主の王国の希望がないと思います。
誰かがこれらの罪の意義(6)を最小限に抑え、私たちをだまそうとするかもしれません。世界はいくつかの罪があっても良い、普通、共通していることを示唆している人々でいっぱいです。神はそのような事のpecadinhosを考慮していません。それらを犯す人々に怒りを持って来る。
問題の唯一の解決策:(7) "したがって、彼らとあずかることはありません"。私たちは、罪と取引を行うか、任期を通してキリストに仕えることはできない。私たちは罪を残して、そこに自分自身を捧げるために持っている。
我々は闇から光へ行きました。ここで紹介するコントラストの点に注意してください。
我々はX今、私たちは光(5:8)である闇(5:8)であった
我々は、我々は光の子(5:9)として歩むX(2:1-2)罪で歩いた
実りのない作品(5:11)光のXフルーツ(5:9-10)
隠れワークス(5:12)Xすべての物事マニフェスト(5:13)
フールズ(5:15)Xワイズ(5:15)
主の御心(5:17)の理解フォリー(5:17)X
聖霊に満たさワイン(5:19)X(5:17)に酔って
**注:共犯者(11)があります。罪に向かってキリスト教の態度がよく定義される必要があります。私達は私達の信仰(マルコ8時38分)を隠すことができない、また我々は他人の罪に加担しなければなりません。多くの人は自分の家族のエラーをサポートするか、教え、間違ったことを実践する教会に出席し、ピラト(マタイ27:24)がやったように、手を洗うようにしてみてください。パウロは、私たちは暗闇の作品を非難するべきであると言って、罪の共犯者を非難する。愛の神は、罪を憎むが必要です!
注**:聖霊に満たされたかのよう?答えはここにある!ではないあなたが期待する何かが、私たちは何かをし、ポール(18)の指示に従うこと。でもどうやって?次の詩は霊を埋めるために、次の3つの方法の話で彼は続けて:
(1)詩篇と賛美と霊の歌(19)を歌い、歌い、話す。
(2)イエス(20)の名の下に父に感謝を与える。
(3)キリスト(21)に対して畏敬の互に仕え。
これらの詩の教えを要約すると、私たちは、神の言葉で私たちの思考を占める彼と一緒に私たちの交わりを開発し、他の人に私たちのサービスの中で主の精神を表示する必要があります。したがって、私たちは聖霊を充填されます!
注**:心の底から歌う(19)。多くの教会で礼拝今日はそのリスナーにアピールするショーです。それは人々の感情を持つ電池、キーボードやギター、その騒動から来ている "褒め言葉"です。これは、神が望んでいるのですか?パウロは、話歌と賛美の形で心の底からここに礼拝の話を聞いた。このため、我々は、神が私たちに心を与え、我々はそれを実現する音声を使用しています。多くの近代的な教会やシンプルな新約聖書の礼拝で実践礼拝の間には大きな違いがあります。一度ならず、新約聖書に我々は、礼拝で楽器のいずれかのタイプを使用して、初期のキリスト教徒を見つける。彼らの信仰は心の底から来て、声で可決された、彼らは指示されたことによって、お互いに助言した。このように、主イエスに代わって行動し、主(コロサイ人への手紙3:16-17)をしてください。今日、何人かの人々が賞賛は彼が何を求め行っ単純で主になったそれはあまりにも過激見つけるだろう!愛と神を喜ばせるために彼のために勇気ではなく、男性をみましょう。
注:(20) "私たちの主イエス·キリストの名に"。主の代わりに動作するには、単に話すというわけではありません "イエスの名の下に"。我々は(マタイ7:20-23を参照、コロサイ人への手紙3:17)私たちが行うすべてで彼のために行動する権限を持っています。誰が(1コリント4:6、2ジョン9)彼の言葉を超えてはなりません(マタイ28:18-20)キリストの権威を尊重しています。
 
Therefore be imitators of God, as beloved children;
And walk in love, as Christ also hath loved us, and hath given himself for us an offering and a sacrifice to God for a sweet savor.
But fornication and all uncleanness or covetousness, let it not even be named among you, as becometh saints;


Book of Ephesians
On his second missionary journey, Paul went through Ephesus (Acts 18:18-21). It was not long, but he left Aquila and Priscilla, his companions from the time he had been in Corinth (Acts 18:1-3). Paul left Ephesus with the intention of returning. Finished second trip in Antioch, which he left in the third (Acts 18:22-23).
Before Paul get back to Ephesus, another preacher came through town. Apollos was an eloquent preacher and able, but arrived at Ephesus with incomplete understanding of the Lord's work. He understood God's plan until the baptism of John, but evidently did not know the length of God's plan. John and his baptism looked forward, still waiting for the death and resurrection of Christ. Aquila and Priscilla taught this zealous evangelist and he continued to preach boldly elsewhere, mainly in Achaia (province which included the city of Corinth). The report of this story is found in Acts 18:24-28.
When Paul came to Ephesus, he found a group of disciples who knew nothing of the coming of the Holy Spirit (Acts 19:1-2). By context, we deduce that these disciples heard and accepted the message preached by Apollo before they learn best from Aquila and Priscilla. Paul clarified the issue by showing that Jesus has died, rose again, returned to heaven and sent the Holy Spirit. Understanding better, these twelve men "were baptized in the name of the Lord Jesus" (Acts 19:3-5). After baptism, Paul laid hands and they received gifts of tongues and prophecy of the Holy Spirit (Acts 19:6-7).
Paul continued for three years in Ephesus (Acts 20:31), teaching in the synagogue and in the school of Tyrannus, performing extraordinary miracles, and leading many people to Christ. The work of Paul and other disciples in Ephesus caused an uproar by the followers of the "goddess" Diana (Acts 19). Paul went to Macedonia and Greece. In turn, passed near Ephesus. Of Miletus, he called the elders of the Ephesian church and talked with them, warning of the danger of wolves enter in among them (Acts 20).
Paul continued his journey to Jerusalem, where he was arrested (Acts 21-23). He was transferred to Caesarea where he was detained for two years or more (Acts 23-26) and then was taken to Rome (Acts 27-28). Lucas ends the story of the book of Acts with Paul still in Rome two years after arrival in that city. During these years in prison, he wrote the book of Ephesians (see 3:1, 4:1, 6:20).
The Book of Ephesians
There are great similarities between Ephesians and Colossians. A parallel study of the two books shows many points equal and parallel structures. But the books are not equal. Colossians stresses the primacy of Christ. Ephesians also speaks of his primacy, but emphasizes more the role of the church in God's eternal plan.
There is a debate about the recipients of the letter. Some manuscripts omit the words "in Ephesus" in 1:1. We will not enter this discussion here, because it changes the meaning of the book for us. If only Paul sent this letter to the Ephesians or several brothers in several places, the message for today is the same.
Among the topics covered in this book:
Spiritual blessings in Christ
The primacy of Jesus Christ
Salvation by grace through faith
Peace in Christ
The eternal plan of God for the church
The gifts given to the church building to promote her
The importance of sanctification
The Christian conduct in various relationships: husband / wife, parents / children, servants / masters
The armor of God to meet the spiritual enemies


As children of God we must imitate him (1). What a challenge! Imitating the holy God who created us!
Specifically, we must imitate the love of Christ (2).
Note **: Love summarizes the commandments of God (Matthew 22:37-40), but we have no right to define love for our liking. God teaches us how to love (1 John 4:7-12). In love, we keep his commandments (John 14:15,23). Love is the highest of qualities produced by the Spirit in Christian life (see 1 Corinthians 13:4-7,13, Galatians 5:22-23, 2 Peter 1:5-7).
Walking in love (2). We walked in sin, fulfilling the desires of the flesh (2:2-3). Now we walk in good works (2:10). Love becomes the way of life of the disciple.
To walk in love, we must abandon the works of the flesh, that do not show love to our holy God (3-4).
Note: "... not even be named among you, as becometh saints." In the past, we walked in sin drawbacks practicing things that do not belong to new life. We should not feel pride or find funny things of the past. Reject the old man altogether.
The mouth that we used in the past to talk profane and vain things now serves to thank the Lord (4).
People who continue to practice the works of the flesh have no inheritance in the kingdom of Christ (5-7). Note the meaning of the words used here:
(1) Incontinent: the Greek word (porn) brings a sense of fornicator or immoral person.
(2) Unclean: literally, a thing not washed or unpurified. We need to be washed in the name of Jesus (1 Corinthians 6:11).
(3) Scrooge: who wants to acquire more and more things, especially desiring things of others. Possessions become his idol (see Colossians 3:5).
Can be washed of such sins (1 Corinthians 6:9-11), but without the justification that comes from Jesus, we would have no hope in the Lord's kingdom.
Someone may try to fool us, minimizing the significance of these sins (6). The world is full of people who suggest that some sins are common, normal, even good. God does not consider such things pecadinhos. Bring his wrath on people who commit them.
The only solution to the problem: "Therefore do not be partakers with them" (7). We can not make deals with sin or serve Christ through the term. We have to leave sin and dedicate ourselves to it.
We went from darkness to light. Note the contrasts presented here:
We were darkness (5:8) X Now we are light (5:8)
We walked in sin (2:1-2) X We walk as children of light (5:9)
Unfruitful works (5:11) X Fruit of light (5:9-10)
Hidden Works (5:12) X All things manifest (5:13)
Fools (5:15) X the Wise (5:15)
Folly (5:17) X Understanding the will of the Lord (5:17)
Drunk with wine (5:19) X Filled with the Spirit (5:17)
** Note: There are accomplices (11). The attitude of the Christian toward sin needs to be well defined. We can not hide our faith (Mark 8:38), nor should we be complicit in the sins of others. Many people support the errors of their own family members, or attend churches that teach and practice the wrong things, and try to wash their hands as did Pilate (Matthew 27:24). Paul condemns the complicity in sin, saying that we should reprove the works of darkness. Loving God requires hate sin!
Note **: As if filled with the Spirit? The answer is here! Not something you expect out, but something we do, obeying the instruction of Paul (18). But how? He continues in the following verses speak of three ways to fill in the Spirit:
(1) Talking, singing, singing psalms and hymns and spiritual songs (19).
(2) Giving thanks unto the Father in the name of Jesus (20).
(3) Submit to one another out of reverence for Christ (21).
Summarizing the teaching of these verses, we need to occupy our thoughts with God's words, develop our communion with him, and show the spirit of the Lord in our service to others. Thus, we will be filling the Spirit!
Note **: Singing from the heart (19). The worship in many churches today is a show that appeals to listeners. It is a "praise" that comes from batteries, keyboards and guitars and that messes with people's emotions. Is this what God wants? Paul spoke here of worship from the heart in the form of talking, singing and praising. For this, we use the voice that God gave us heart and we deliver it. There is a big difference between the worship practiced in many modern churches and simple New Testament worship. Not once in the New Testament we find the early Christians using any type of instrument in worship. The worship of them came from the heart and was passed by voice, by which they are instructed and advised each other. Thus, acted on behalf of the Lord Jesus and please the Lord (Colossians 3:16-17). Today, some people would find it too radical a praise turned to the Lord in simplicity done what he asked! Let love and courage for him to please God, not men.
Note: "In the name of our Lord Jesus Christ" (20). Acting on behalf of the Lord does not mean merely speak "in the name of Jesus." We have authority to act for him in all that we do (see Matthew 7:20-23, Colossians 3:17). Who respects the authority of Christ (Matthew 28:18-20) not exceed his word (1 Corinthians 4:6, 2 John 9).

Sede, pois, imitadores de Deus, como filhos amados;
E andai em amor, como também Cristo vos amou, e se entregou a si mesmo por nós, em oferta e sacrifício a Deus, em cheiro suave.
Mas a prostituição, e toda a impureza ou avareza, nem ainda se nomeie entre vós, como convém a santos; 

Na sua segunda viagem missionária, Paulo passou por Éfeso (Atos 18:18-21). Ficou pouco tempo, mas deixou Áqüila e Priscila, seus companheiros desde o tempo que ele havia ficado em Corinto (Atos 18:1-3). Paulo saiu de Éfeso com a intençao de voltar. Terminou a segunda viagem em Antioquia, donde partiu na terceira (Atos 18:22-23).
Antes de Paulo chegar de volta a Éfeso, um outro pregador passou pela cidade. Apolo foi um pregador capaz e eloqüente, mas chegou em Éfeso com entendimento incompleto da obra do Senhor. Ele entendeu o plano de Deus até o batismo de João, mas evidentemente não conheceu o comprimento do plano de Deus. João e seu batismo olhavam para frente, ainda esperando a morte e a ressurreição de Cristo. Áqüila e Priscila ensinaram este evangelista zeloso e ele continuou pregando ousadamente em outros lugares, principalmente na Acaia (província que incluia a cidade de Corinto). O relato desta história se encontra em Atos 18:24-28.
Quando Paulo chegou a Éfeso, ele encontrou um grupo de discípulos que nada sabiam da vinda do Espírito Santo (Atos 19:1-2). Pelo contexto, deduzimos que estes discípulos ouviram e aceitaram a mensagem pregada por Apolo antes de aprender melhor de Áqüila e Priscila. Paulo esclareceu o assunto, mostrando que Jesus já morreu, ressuscitou, voltou aos céus e enviou o Espírito Santo. Entendendo melhor, estes doze homens "foram batizados em o nome do Senhor Jesus" (Atos 19:3-5). Depois do batismo, Paulo impôs as mãos e eles receberam dons de línguas e profecia do Espírito Santo (Atos 19:6-7).
Paulo continuou em Éfeso por três anos (Atos 20:31), ensinando na sinagoga e na escola de Tirano, realizando milagres extraordinários, e conduzindo muitas pessoas a Cristo. O trabalho de Paulo e outros discípulos em Éfeso provocou um grande tumulto por parte dos seguidores da "deusa" Diana (Atos 19). Paulo prosseguiu para a Macedônia e a Grécia. Na volta, passou perto de Éfeso. De Mileto, ele chamou os presbíteros da igreja de Éfeso e conversou com eles, avisando sobre o perigo de lobos vorazes entrarem no meio deles (Atos 20).
Paulo continuou a sua viagem até Jerusalém, onde foi preso (Atos 21-23). Foi transferido para Cesaréia onde foi detido por dois anos ou mais (Atos 23-26) e, depois, foi levado a Roma (Atos 27-28). Lucas encerra a história do livro de Atos com Paulo ainda em Roma dois anos depois da chegada àquela cidade. Durante estes anos de prisão, ele escreveu o livro de Efésios (veja 3:1; 4:1; 6:20).
O Livro de Efésios
Há grandes similaridades entre Efésios e Colossenses. Um estudo paralelo dos dois livros mostra muitos pontos iguais e estruturas paralelas. Mas, os livros não são iguais. Colossenses frisa a primazia de Cristo. Efésios, também, fala de sua primazia, mas destaca mais o papel da igreja no plano eterno de Deus.
Existe um debate sobre os destinatários da carta. Alguns manuscritos omitem as palavras "em Éfeso" em 1:1. Nós não entraremos nesta discussão aqui, porque não muda o sentido do livro para nós. Se Paulo enviou esta carta exclusivamente aos efésios ou a vários irmãos em diversos lugares, a mensagem para os dias de hoje é a mesma.
Entre os assuntos tratados neste livro:
As bênçãos espirituais em Cristo
A primazia de Jesus Cristo
A salvação pela graça mediante a fé
A paz em Cristo
O plano eterno de Deus para a igreja
Os dons concedidos à igreja para promover a edificação dela
A importância da santificação
A conduta cristã em várias relações: marido/mulher, pais/filhos, servos/senhores
A armadura de Deus para enfrentar os inimigos espirituais


Como filhos de Deus, devemos imitá-lo (1). Que desafio! Imitar o Deus santo que nos criou!
Especificamente, devemos imitar o amor de Cristo (2).
**Obs.: O amor resume os mandamentos de Deus (Mateus 22:37-40), mas não temos direito de definir o amor ao nosso agrado. Deus nos ensina como amar (1 João 4:7-12). Em amor, guardamos os mandamentos dele (João 14:15,23). O amor é a mais elevada das qualidades produzidas pelo Espírito na vida do cristão (veja 1 Coríntios 13:4-7,13; Gálatas 5:22-23; 2 Pedro 1:5-7).
Andar em amor (2). Andávamos no pecado, fazendo a vontade da carne (2:2-3). Agora andamos em boas obras (2:10). O amor se torna o caminho da vida do discípulo.

Para andar em amor, temos de abandonar as obras da carne, que não mostram amor para com o nosso santo Deus (3-4).
Obs.: "...nem sequer se nomeiem entre vós, como convém a santos". No passado, andávamos no pecado praticando coisas inconvenientes que não pertencem a nova vida. Não devemos sentir orgulho, nem achar engraçadas as coisas do passado. Rejeitemos o velho homem por completo.
A boca que usávamos no passado para falar coisas vãs e profanas serve agora para agradecer ao Senhor (4).
Pessoas que continuam praticando as obras da carne não terão herança no reino de Cristo (5-7). Note o significado das palavras usadas aqui:
(1) Incontinente: a palavra grega (pornos) traz o sentido de fornicador ou pessoa imoral.
(2) Impuro: literalmente, uma coisa não lavada ou não purificada. Precisamos ser lavados em o nome de Jesus (1 Coríntios 6:11).
(3) Avarento: aquele que deseja adquirir mais e mais coisas, especialmente desejando as coisas dos outros. Bens materiais se tornam seu ídolo (veja Colossenses 3:5).
Podemos ser lavados de tais pecados (1 Coríntios 6:9-11), mas sem a justificação que vem de Jesus, não teríamos nenhuma esperança no reino do Senhor.
Alguém pode tentar nos enganar, minimizando o significado destes pecados (6). O mundo está cheio de pessoas que sugerem que alguns pecados são comuns, normais, até bons. Deus não considera tais coisas pecadinhos. Trazem a ira dele sobre as pessoas que os cometem.
A única solução ao problema: "Portanto, não sejais participantes com eles" (7). Não podemos fazer acordos com o pecado ou servir Cristo a meio termo. Temos de deixar o pecado e nos dedicar a ele.
Passamos das trevas para a luz. Observe os contrastes apresentados aqui:
Éramos trevas (5:8) X Agora somos luz (5:8)
Andávamos no pecado (2:1-2) X Andamos como filhos da luz (5:9)
Obras infrutíferas (5:11) X Fruto da luz (5:9-10)
Obras ocultas (5:12) X Todas as coisas manifestas (5:13)
Néscios (5:15) X Sábios (5:15)
Insensatez (5:17) X Compreensão da vontade do Senhor (5:17)
Embriagados com vinho (5:19) X Cheios do Espírito (5:17)
**Obs.: Não sejam cúmplices (11). A postura do cristão em relação ao pecado precisa ser bem definida. Não podemos ocultar a nossa fé (Marcos 8:38), nem devemos ser cúmplices nos pecados de outros. Muitas pessoas apóiam os erros de membros da própria família, ou participam de igrejas que ensinam e praticam coisas erradas, e procuram lavar as mãos como Pilatos o fez (Mateus 27:24). Paulo condena a cumplicidade no pecado, dizendo que devemos reprovar as obras das trevas. Amar a Deus exige odiar o pecado!
**Obs.: Como se encher do Espírito? A resposta está aqui! Não é algo que esperamos de fora, mas algo que fazemos, obedecendo a instrução de Paulo (18). Mas como? Ele continua nos versículos seguintes falando de três maneiras de nos encher do Espírito:
(1) Falando, entoando, louvando com salmos, hinos e cânticos espirituais (19).
(2) Dando graças ao Pai em nome de Jesus (20).
(3) Sujeitando-nos uns aos outros no temor de Cristo (21).
Resumindo o ensinamento destes versículos, precisamos ocupar os nossos pensamentos com as palavras de Deus, desenvolver a nossa comunhão com ele, e demonstrar o espírito do Senhor em nosso serviço aos outros. Assim, estaremos nos enchendo do Espírito!
**Obs.: Cantando do coração (19). O louvor em muitas igrejas hoje é um espetáculo que agrada aos ouvintes. É um "louvor" que vem de baterias, guitarras e teclados e que mexe com as emoções das pessoas. É isso que Deus quer? Paulo falou aqui de adoração que vem do coração na forma de falar, entoar e louvar. Para isso, usamos a voz que Deus nos deu e o coração que entregamos a ele. Há uma grande diferença entre o louvor praticado em muitas igrejas modernas e a adoração simples do Novo Testamento. Nenhuma vez no Novo Testamento encontramos os cristãos primitivos usando qualquer tipo de instrumento no louvor. A adoração deles saiu do coração e foi transmitida pela voz, pela qual se instruiram e se aconselharam mutuamente. Assim, agiram em nome do Senhor Jesus e agradaram ao Senhor (Colossenses 3:16-17). Hoje, algumas pessoas achariam muito radical um louvor voltado ao Senhor feito na simplicidade que ele pediu! Tenhamos amor para ele e coragem para agradar a Deus, e não aos homens.
Obs.: "Em nome de nosso Senhor Jesus Cristo" (20). Agir em nome do Senhor não quer dizer meramente falar "em nome de Jesus". Temos de agir pela autoridade dele em tudo que fazermos (veja Mateus 7:20-23; Colossenses 3:17). Quem respeita a autoridade de Cristo (Mateus 28:18-20) não ultrapassará a palavra dele (1 Coríntios 4:6; 2 João 9).


quinta-feira, 24 de janeiro de 2013

テトスへのパウロの手紙

パウロは彼の職務の中で彼を指示するとアニメーション化するテトスへの手紙を書いた。手紙はわずか3章で、簡単ですが、教義、道徳と規律をカバーする多数の命令が含まれています。この手紙で自分を表現するマーティン·ルーサーは、彼女が "知識とクリスチャン生活のために必要なすべてが含まれてこのような方法で構成され、キリスト教の教義の真髄である"と述べた。 (パールマン、2006)。 (カンテサンスは、本質的には真髄、最も純粋な、最高のまたは主なものを意味します。
今すぐチェック一つ。手紙を書いた人?使徒パウロ第二。それは、次の場合に書かれたのか?後まもなくテモテへの第一の手紙は、おそらくどこかに小アジアインチ一部の解説者は紀元66分の65程度のデート第三。それはなぜ(目的)を書かれたのか?教会組織クレタについてタイタスを指示するために、彼の人々に対処する方法でご案内することを目指しています。第四。タイタスは誰でしたか?彼は親切(ガラテヤ2:3)、ポールの最愛の友人とヘルパー(;午前7時06分、13; 8時23分2コリント2:13)であった。コリントの教会(1コリント8:16-18)のメッセンジャー。彼は(2コリント12:18)自信と無欲だった。それは、エルサレム(ガラテヤ2:1)に旅行にパウロとバルナバの仲間だった。パウロは教会(テトス1:5)のスーパーバイザーとしてクレタ島に彼のもとを去った。彼は彼の投獄(2ティム4:10)の間にローマのポールとなった。第五。手紙の主なテーマは何ですか?弁護人と閣僚職務の教義について、良い作品に重点を置いてな勧告。第六。彼の主要なテキストは何ですか?テトス1:5、午前3時08第七。何が主な思想として強調するだろうか? 2時07分、14日、3時01分、8、14、強調はタイタス1時16で良い作品である。エイト。その内容は何ですか? 1)秩序と教会の教義(チャンネル1用)と教会の2)の行為(第2.3):その内容は2つのセクションに分かれてい第九。教会では約順序と教義(第1章):a)当社は、序文と敬礼ポールに何を強調するだろうか? (1:1-4)i)は、パウロが、神は嘘をつかないことができるので(V.4)権利である福音の栄光の希望、、ii)に信心によるとされている真理の知識を指す - 真の福音を宣べ伝えると言う人々が、喜んでなければなりませんあなたのメッセージは次のような事実に照らして判断してくださいするには、次は、それを受け入れる人々の生活の中で神を敬うことを生成するかどうか。b)はクレタ島の目的/タイタスの特別な使命とは何ですか? (1:5)教会を整理するには(V.5)c)の長老の確立に関する指示は何ですか? (1:5-9)個人的なお馴染みのキャラクターと要件を遵守あらゆる都市(V.5)の長老を確立します。同省は、使徒たちによって説教としてイエス·キリストのメッセージに基づいて、新約聖書の教えに従って忠実な単語を保持する唯一の本物である。 (V.9、14:23、エペソ2:20行為)。d)はどのような資格は、(個人や家族)(長老)、それらを選択するために必要? (1:6-9)注:単語 "長老"(ギリシャ語presbuterus - V.5)と "司教は"(ギリシャ語episkopos - V. 7)等価であり、同じ教会のオフィスへお問い合わせください。 "プリースト"は位置のために必要な精神的な成熟と威厳を示し、 "司教は"神の家を監督者として教会の働きを指します。 (出典:BEP-CPAD) - 個人的な資格:)清廉潔白(V.6)、b)は(対7)誇りに思っていない信頼できるスチュワード(対7)、C)、D)iracundoは(V.7)e)のワインに与えられていないではない(V 0.7)f)にノーストライカー(対7)、(対7)g)を貪欲ない; h)を厚遇(対8)は、i)良い友達(V.8); j)は賢明な(V 0.8 ); k)の公正(対8)、l)と適度な神聖な(対8)であり、m)は、高速忠実なワード(V.9)、nを保持)することができるワード(9節)o)を促すことができますワード(9節)が矛盾した人を論破。e)の年長者の選択に非常に注意する理由は何ですか? (1:1-16)偽教師(対10-16)の存在をEevido。f)として偽教師への参照はどのようなものがあります:(1:10-16)
    
- 性格:やんちゃ、話し手と詐欺師(V.10)
    
- 行動:悪銭のため、彼らはしないはずであることを教え、全体の家を覆す(V.11)
    
- 動機:貪欲材(v.12)
    
- 教育:ユダヤ人の伝統や伝説(v.14)、また、v.15マルコ7:1-23、ローマ人への手紙14時14を参照してください。
    
- クレームは:ゴスペルの真のマスターになると公言したが、彼の罪深い人生は職業を偽り。 (V.16)議論とアプリケーション:(本調査に基づいた個人の応答は、私たちの現実を今日考慮して)↗レッスンは今日の教会に連れて行かれ、観察されるべきであるか?↗今日はポールによって作られ、同じ参照を取って偽教師を識別することができますか?↗どのような予防は、それらの省庁に教会に奉仕したい人々の選択に観察すべきですか?10。教会の運営と健全な教義と良い作品に(第2章及び3)について:グループとな勧告は、それらに加えられた)?どのようにこれらの重要な勧告相互関係に? (2:1-15)、(2:2) - 老人へ年上の女性と年下-(2:3-5);(2:6-8) - 若い人たちへサーバント - (2:9,10)彼らはそれによって再生された生命の証言関係や美化神のすべての種類を生成し、次の考慮、否定邪悪さと利己主義のあらゆる形をとるので、そのような勧告は、相互の関係にとって重要である。 - ディスカッション/アプリケーション:(本調査に基づいた個人の応答は、私たちの現実を今日考慮して)↗教会グループの人々、私たちはそれぞれのために使用するこれらのな勧告を識別?↗なぜこれらな勧告は、教会として私達にとって重要ですか?↗相互関係におけるキリスト教の行為でなければなりませんか?
b)の救いの恵みは、すべてに明らかにされ、ティトはそれについて話す必要があります...何が普遍的な救いの機会を必要とする?パウロが述べた3つの側面を公開(2:11-14)
(本調査に基づいた個人の応答は、私たちの現実を今日考慮して)↗ティトとして、我々はまた、イエス·キリストの救いの話をする必要がありますか?なぜですか?誰のために?どうやって?c)これらの真理を強制することの重要性は何ですか? (2:15)私たちは、教義を維持し、救いの神の方法を周知させるために神の意志を行うことになります。d)は、何が外の世界との関係で、キリスト教の行動すべきですか? (3:1​​-8)クリスチャンはまた、外の世界との関係を持っており、これらはまた、神を賛美キリストにある新しい人生を反映すべきである。彼の市民の義務は、権威に対する敬意を持っており、善良な市民としても良い作品は熱心であること、しかし、無視すべきではない。e)のクリスチャンは社会的義務と義務を持っている? (3:1​​,2)はい、クリスチャンはまた、かれのすべての柔和を示す、穏やかな争点であることではない、すべての良い仕事のためにinfamandoしない誰も調製することが、他者のニーズに鈍感とその市民の義務に過失がないではない、協力的で参考になる必要がありますが、すべての男性。f)の恵みと祝福の希望による救いについて、手紙によると、公開します。救いの根拠:キリストを通して信仰によって恵みを浄化ではなく、良い作品(3:4-7)3時03分:私たちは前にあったように何が神をしました:3:4-6今、私たちはそのまま:3時07分3時08分:そして、我々が適用されますグラム)それは常に良い作品の大切さを教えるために必要なのですか?重要なのははい、信者が原因の良い作品は保存されますが、保存することが良い作品を実践されていません。これらの事は、男性(3:8)わたしは良いと収益性が高いために、神を信じる者は、良い作品に適用されるべきである。パウロが教えているようにh)の愚かな質問を避けるために、異端?それらを無視して、彼らは不採算と(3:9-11)無駄なので、問題に発狂しない。 - ディスカッション/アプリケーション:(彼らの研究では、反射やアプリケーションに基づいて、個人的な応答)
この手紙の研究では、彼ら↗クリスチャン生活に貢献し、知識で何が追加された?


注:(TT2 :11-14)、詩11救済の恵みの性質と目的を14descrevemする:シナregeitarその時代の明らかに不敬情熱、喜びや価値観への信者、それら忌まわしい(タイタス2,12考慮、RM1 18 - 32、2ティム2、22、1ヨハネ2、15-17)、と義に生きる信​​者に力を与えるように指示し、信心深い''''、ウェルについて心配そうに待っている間に - 希望と祝福イエス·キリスト(:13、ガラテヤ人への手紙5、5、CL 1、5、2テモ​​テ4,8テトス2)の出現。
その''''祝福された望みは、偉大な神とわたしたちの主イエス·キリストと永遠に神と私たちの労働組合の登場栄光です。そのような希望は、いつでも(; TG5、富士山午後12時42分、ルカ12、36 -40 7-9)で実現することができます - イエスは戻ります!